داستان سید مرتضی(۲)

💚 

انگار خود قرآن آمده بود وبلند بلند داشت خودش را قرائت میکرد..

سیدمرتضی سرش را گرداند..

چهره ی قاری آشنا بود..

بااین فاصله میدیدش.اما هنوز واضح نه..

انگار ماهی که داشت کامل میشد آمده بود روی زمین..آمده بود و نشسته بود به قرآن خواندن

قاری قرآن سیدزیبایی بود.سیدی که مو های مجعد مشکی داشت

سیدی که بینی اش کشیده واستخوانی بود

سیدی که صورتش مثل صفحه ی نقره ی خام بود..مثل ماه..میدرخشید

سیدی که حالا..

داشت به سید مرتضی لبخند میزد..

تپش های قلب سید مرتضی را میشد شنید...

یعنی...؟

:با نفس های بریده بریده...تمام توانش را جمع کرد..رو به سید:

ـآقا..

آقا جان..

صاحب الزمان!...شمایید؟

اشتباه نمیگیرم؟؟؟

ادامه دارد....

💚

@mahdi_yaran_1